Αφετηρία με Κοντούρη & Καφέ της Χαράς ☕

Εδώ τελειώνει η ιστορία
και το δηλώνω, ως εδώ
σε μια καινούρια αφετηρία
πρώτη θα σύρω το χορό
βαρέθηκα αυτό το δρόμο
που οδηγεί στα ασφαλή
για να με πιάσει από τον ώμο
κάποιο θα βρω ανασφαλή

Διδάχτηκα ξένη σοφία
σαν ένα πράγμα φυσικό
μα αυτό που μου 'παν ευτυχία
ήταν σαφώς προσωπικό
κάπου μπερδεύτηκα στα λόγια
σπίτι ένας άντρας και τροφή
κι εκεί που πλήρωνα διόδια
πήρα απότομα στροφή

Στην εποχή των μικρών και των θολών αξιών
σηκώνω μόνη παντιέρα
δεν είναι ηρωισμός
εγώ το κάνω απλώς σαν να πετάω μια βέρα
δεν είναι ηρωισμός
εγώ το κάνω απλώς σαν να πετάω μια βέρα

Θυμάμαι τον παλιό εαυτό μου
κι έχω ανοιχτό λογαριασμό
να ανιχνεύω το σφυγμό μου
για να 'μαι σίγουρη πως ζω
εγώ σε κόντρα της ζωής μου
άλλο τραγούδι τραγουδώ
μα με το αίμα της πληγής μου
θα υπογράψω ήμουν εδώ

Στην εποχή των μικρών και των θολών αξιών
σηκώνω μόνη παντιέρα
δεν είναι ηρωισμός
εγώ το κάνω απλώς σαν να πετάω μια βέρα
δεν είναι ηρωισμός
εγώ το κάνω απλώς σαν να πετάω μια βέρα!!!!!!!!!!